Parafia św. Filipa Neri

Msze Święte poza parafią za + Mariolę Chwedoruk

Msze Święte : + Mariola Chwedoruk

Sprawowane poza parafią przez o. Ireneusza Wierzchowskiego w Parafii NMP N. Pomocy w Radzyniu Podlaskim tel. 728 924 648.

Wyczytywane są w naszej Parafii w Kąkolewnicy w dn. i godz.:

01 IV godz. 10:00 - Koledzy z pracy

02 IV godz.  7:00 - Aneta Aleksandrowicz

03 IV godz. 7:00 - Rodzice

04 IV godz. 7:00 - Rodzice

05 IV godz. 7:00 - Marek Sosnowski z Rodziną

06 IV godz. 7:00 - KŻR pw. Św. Anny z Olszewnicy

07 IV godz. 8:30 - Anna i Zenon Szczygieł z Synami

08 IV godz. 7:00 - Natalia Chromik z Rodziną

Pozostałe przyjęte Msze Święte będą sprawowane zgodnie z ustalonymi terminami w naszej Parafii.

MSZE ŚW. ZA ZMARŁEGO: +EUGENIUSZA KOWALSKIEGO
Sprawowane przez ks. Jerzego Paczuskiego w Kadyksie w dn.:
09 X g.7.00 2023r. – zam. przez: Rodzina Żurawskich 661 505 114
10 X -„- : Rodzina Nowackich 608 056 280
11 X -„- : Rodzina Kardasów 508 320 056
12 X -„- : Jolanta Faweno z mężem i synem
13 X -„- : Bratanica Magdalena z mężem i córkami
14 X -„- : Brat Jerzy z żoną Anną
16 X -„- : Rodzina Chuwczyk i Płaszaj 501 247 568
17 X -„- : Brat Cioteczny Roman Mazurek z rodziną 511892401
18 X -„- : Rodzina Zarzyckich
19 X -„- : Rodzina Dadunów 733 401 862
20 X -„- : Rodzina Mazurów i Cidów
21 X -„- : Rodzina Domańskich 696 453 830
22 X g.8.30 -„- : Barbara i Jerzy Protasiuk 514 108 833
24 X -„- : Syn Zbigniew z rodziną 602 379 878
25 X -„- : Córka Chrzestna z rodziną 517 469 461
26 X -„- : Mariola i Zbigniew z rodziną z Brzostówca696068293
27 X -„- : Rodzina Dudów 502 520 398
28 X -„- : Dorota Mazurek z mężem i córką Karoliną513081081
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
07 I 2024 g. 8.30/Kąkolewnica/ -„- : Dorota i Jerzy Sójka 696 447 071
02 I 2024 g. 7.30/Kąkolewnica/ -„- : Siostra Alina
02 II2024g. 10.00 /Kąkolewnica/-„- : KRM Lipniaki

   Serdecznie zapraszamy chłopaków z klas IV-tych i z klas wyższych, którzy chcieliby zostać ministrantami, wraz z rodzicami na ognisko i spotkanie informacyjne, które odbędzie się w przyszłą sobotę 16.09 o godz. 17:30 przy wikariacie.

   Gdyby pogoda nie sprzyjała, to spotkamy się na salce parafialnej o tej samej godzinie.

Ks. Łukasz

Usprawiedliwienie należy wydrukować, wyciąć, wypełnić (UWAGA! wpisujemy imię i nazwisko w dwóch miejscach – POZIOMO I PIONOWO), podpisać.

Usprawiedliwienia przyjmuje ksiądz w zakrystii.

Usprawiedliwienie należy dostarczyć w ciągu 7 dni następujących po nieobecności. W przeciwnym razie usprawiedliwienie nie będzie uznane.

formularz usprawiedliwienia do wydrukowania  > tutaj <

„Zasadniczym celem Stowarzyszenia jest kształtowanie dojrzałych chrześcijan oraz aktywne uczestnictwo we wspólnocie i misji Kościoła przez upowszechnienie katolickich wartości i zasad we wszystkich dziedzinach życia, zwłaszcza społecznego i kulturalnego KSM - czyli Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży - jest grupą młodych z naszej parafii, którzy spotykają się by wspólnie podążać drogą do Pana poprzez wspólną modlitwę, zabawę oraz dyskusje. Łączy nas podobny system wartości, oparty na wierze katolickiej, a jak wiadomo - w grupie łatwiej jest znaleźć akceptację i oparcie. KSM daje możliwość rozwoju we wszystkich płaszczyznach życia m.in. w relacjach międzyludzkich. Poprzez wspólną pracę, odkrywamy nawzajem swoje mocne jak i słabe strony. Ksm uczy godzenia się ze swoimi słabościami jak i umiejętności przebaczania gdy zawodzą nas inni ludzie, nieraz wydawałoby się że Ci najbliżsi.

Jeśli chcesz poczuć smak przygody w "doborowym towarzystwie", poznać prawdziwych przyjaciół oraz doświadczyć wspólnoty i modlitwy - serdecznie zapraszamy na nasze spotkania! W naszych szeregach obecnie działają młodzi ludzie.  

Przez cnotę, naukę i pracę służyć Bogu i Ojczyźnie – Gotów!” – „Gotów!” Oto pozdrowienie organizacyjne Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM) zbudowane w oparciu o główne hasło KSM: „Służyć Bogu i Ojczyźnie”, w którym zawiera się cel istnienia organizacji i wyznacza jej duchowość.

STATUT KSM kliknij

Informacja prawna: 

W związku z wejściem w życie (25.05.2018) unijnego Rozporządzenia Ogólnego o Ochronie Danych Osobowych (RODO), zwanego też GDPR (ang. General Data Protection Regulation) informujemy, że w treści ogłoszeń duszpasterskich i intencji mszalnych zamieszczanych w Internecie nie podaje się żadnych informacji, które w jakikolwiek sposób pozwoliłyby zidentyfikować konkretną osobę.

Osoba, która z uzasadnionych powodów chciałaby, aby jej dane (np. nazwisko lub wizerunek) były upublicznione na parafialnej stronie internetowej winna dostarczyć księdzu proboszczowi pisemną zgodę, którą w przypadku, gdy informacja dotyczy rodziny powinni podpisać wszyscy jej pełnoletni członkowie. Zastrzegamy, że ewentualne kwestie sporne w rodzinach dotyczące ujawnienia danych osobowych w żaden sposób nie dotyczą parafii bądź jej proboszcza i należy je rozstrzygać w rodzinie.

Przepisy o których mowa nie dotyczą osób zmarłych, jednak z szacunku dla ich rodzin mającej prawo do podjęcia decyzji prosimy przekazać pisemną zgodę również wówczas, gdy nazwisko zmarłej osoby miałoby zostać upublicznione w Internecie. W przypadku intencji mszalnej przedmiotową zgodę w imieniu własnym i rodziny podpisuje osoba zamawiająca intencję.

Ponadto informujemy, że parafialna strona internetowa jest jedynym oficjalnym źródłem informacji w Internecie. W związku z czym parafia ani jej proboszcz nie ponoszą odpowiedzialności za zamieszczanie informacji o parafii i parafianach lub publikacje ich wizerunków na innych stronach www lub portalach społecznościowych.

Zapowiedzi przedślubne:
Realizując wymóg wynikający z kanonu 1066 Kodeksu Prawa Kanonicznego istnieje konieczności użycia danych osobowych (imion i nazwisk narzeczonych oraz parafii zamieszkania) w pełnym ich brzmieniu. Dlatego obecnie – zgodnie z obowiązującym prawem cywilnym – zapowiedzi przedślubnych nie publikuje się w Internecie. Może to nastąpić jedynie na prośbę i za zgodą narzeczonych. Natomiast na dotychczasowych zasadach (obowiązujących do chwili wejścia w życie RODO – 25.05.2018) zapowiedzi przedślubne są ogłaszane w kościele. 

Administrator

Informacje o plikach cookies

Co to są pliki cookies (ciasteczka)? 
Pliki cookies lub ciasteczka – pliki tekstowe zawierające informacje dotyczące ustawień urządzenia (np. komputer, laptop, tablet, telefon) z którego korzysta odwiedzający nasz serwis internetowy, po to aby serwis ten prawidłowo wyświetlał się urządzeniu odwiedzającego. Pliki cookies pozwalają na optymalizację ustawień serwisu do ustawień urządzenia również przy następnych odwiedzinach serwisu przez użytkownika. Wówczas mechanizmy serwisu odczytują informacje z plików cookies zapisanych na urządzeniu odwiedzającego i dostosowują parametry serwisu do zawartych tam treści oraz ustawień poprzednio wybranych przez użytkownika. 

Rodzaje plików cookies jakie wykorzystuje nasz serwis
- cookies sesyjne
- cookies stałe. 

Cookies sesyjne – są przechowywane na urządzeniu odwiedzającego do momentu zakończenia korzystania z przeglądarki lub wylogowania się z serwisu (jeżeli serwis przewiduje taką funkcjonalność). Cookies sesyjne mają za zadanie optymalizację poruszania się w serwisie, np. poprzez zapamiętanie ustawień zalogowanego w serwisie użytkownika (jeżeli serwis przewiduje taką funkcjonalność).

Cookies stałe - są przechowywane na urządzeniu odwiedzającego do momentu ich usunięcia przez odwiedzającego, chyba że parametry urządzenia na którym korzysta z serwisu mają za zadanie wcześniejsze ich usunięcie (np. poprzez ustawienia domyślne). Cookies sesyjne mają za zadanie optymalizację poruszania się w serwisie poprzez korzystanie z informacji o poprzednich wizytach, jak również wykorzystaniu informacji z innych plików cookies, zachowanych w związku z wizytami w innych serwisach. 
Przykładowe informacje jakie mogą być umieszczane na urządzeniu odwiedzającego w plikach cookies to dane dotyczące: logowania, wyświetlonych reklam, wybranych języków, ustawień serwisu itp.

Cookies od partnerów serwisu
Za pomocą serwisu mogą być też umieszczane cookies pochodzące od partnerów serwisu, jak np. facebook.com lub youtube.com. 
Takie umieszczanie plików cookies przez partnerów serwisu uregulowane jest jednak oddzielnymi politykami cookies tych partnerów.

Możliwość zarządzani plikami cookies przez parametry urządzenia odwiedzającego.
Odwiedzający może samodzielnie skonfigurować opcje swojego urządzenia tak aby decydować czy pozwalana zapisywanie plików cookies na Twoim urządzeniu oraz w jakim zakresie. W tym celu użytkownik może np. wybrać odpowiednie ustawienia wykorzystywanej przeglądarki internetowej.
Przykładowe informacje o cookies (włączanie/wyłączanie, blokowanie, usuwanie) dla niektórych przeglądarek można znaleźć pod następującymi adresami: 

dla Firefox: 
http://support.mozilla.org/pl/kb/ciasteczka

dla Google Chrome: 
http://support.google.com/chrome/bin/answer.py?hl=pl&answer=95647

dla Windows Internet Explorer (wersja 7 i 8): 
http://windows.microsoft.com/pl-pl/windows-vista/cookies-frequently-asked-questions

dla Opera:
http://www.opera.com/help/tutorials/security/privacy/ 

Ograniczenia w zapisywaniu plików cookies
Brak akceptacji niektórych lub wszystkich cookies może spowodować brak możliwości poprawnego korzystania z funkcjonalności serwisu. Może również uniemożliwić w niektórych przypadkach całkowite korzystanie z serwisu.

Przy zgłoszeniu należy dostarczyć następujące dokumenty:

• kartę zgonu potwierdzoną przez Urząd Stanu Cywilnego
• zaświadczenie o przyjęciu przed śmiercią sakramentów spowiedzi, komunii i namaszczenia (jeżeli zmarły przebywał w szpitalu lub hospicjum)
• zgoda parafii miejsca zamieszkania zmarłego na pogrzeb w innej parafii (nie dotyczy zmarłych zamieszkałych na terenie naszej parafii).

Liturgia pogrzebu ma ścisły związek z przeżyciami wiernych. Jej celem jest nie tylko modlitwa za zmarłego, lecz także obudzenie wiary i nadziei członków jego rodziny i uczestników pogrzebu. Modlitwa, a zwłaszcza pełne uczestnictwo we Mszy św. pogrzebowej (przyjęcie Komunii św.) jest najcenniejszym darem dla zmarłego. Także po pogrzebie należy zmarłym zapewnić stałą pomoc modlitewną polecając ich Miłosierdziu Bożemu.

Prawo do pogrzebu kościelnego mają wszyscy wierni i katechumeni (kan. 1183 KPK). Konferencja Episkopatu Polski, adoptując odnowione obrzędy pogrzebu do warunków polskich, zezwoliła ponadto na katolicki pogrzeb dzieci, które zmarły przed chrztem. Jeżeli rodzice proszą o taki pogrzeb, nie należy odmawiać, nie tylko ze względu na ich odczucia, ale i z racji głoszonej przez Kościół sakralnej wartości ludzkiego życia. Proponując jedną stację podczas pogrzebu takiego dziecka należy wybrać „stację przy grobie”, aby rodzice katoliccy tym pełniej odczuli towarzyszenie Kościoła w ich cierpieniu.

Tym, którzy wybrali spalenie swoich zwłok, należy udzielić chrześcijańskiego pogrzebu, chyba, że z całą pewnością wiadomo, iż podjęli oni tę decyzję z motywów przeciwnych zasadom wiary chrześcijańskiej (por. kan. 1184, §2 KPK). W takiej sytuacji trzeba jednak wyeliminować niebezpieczeństwo zgorszenia ze strony wiernych. W katechezie wypada zasygnalizować, że Kościół wyżej ceni zwyczaj grzebania zwłok, aniżeli ich kremację, przede wszystkim z uwagi na fakt, iż sam Chrystus po swojej śmierci został pogrzebany.

Według powszechnego zdania psychiatrów samobójcy nie są w pełni odpowiedzialni za swój czyn. Dlatego nie odmawia się im pogrzebu katolickiego, jeżeli w ciągu życia okazywali przywiązanie do wiary i Kościoła. Uczestnikom takiego pogrzebu należy wyjaśnić sytuację. Jeżeli zachodzi poważna wątpliwość należy zwrócić się do Biskupa miejsca. Samobójcę, który przed zamachem na własne życie dawał zgorszenie, należy traktować jako jawnego grzesznika. W razie wątpliwości duszpasterz powinien zwrócić się o radę do biskupa. Uczestnikom pogrzebu należy wyjaśnić powody podjętej decyzji. W wypadkach wątpliwych (nagła śmierć, śmierć na skutek alkoholizmu lub narkomanii) nie należy odmawiać posługi religijnej nad grobem pamiętając, że zmarły stanął już na sądzie Bożym, a modlitwa za żywych i umarłych może być źródłem pociechy dla żyjących, a nawet początkiem nawrócenia. Szczegółowe wypadki pozostawia się do osądzenia roztropności proboszcza. W wypadkach szczególnych trudności proboszcz winien odnieść się do biskupa diecezjalnego, do którego decyzji należy się dostosować (por. kan. 1184 KPK).

Nie mają prawa do kościelnego pogrzebu: notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy, osoby, które wybrały spalenie ciała z motywów przeciwnych chrześcijańskiej wierze i jawni grzesznicy (kan. 1184 § 1 KPK). W wyżej wymienionych przypadkach możliwy byłby pogrzeb katolicki, gdyby te osoby wyraziły przed śmiercią jakiś akt skruchy, np. prośbę o kapłana, ucałowanie krzyża, akt żalu. O znakach nawrócenia może poświadczyć nawet jedna osoba, jeżeli jest wiarygodna. Duszpasterze niech w takich wypadkach wyjaśnią wiernym, dlaczego jest pogrzeb, aby uniknąć w ten sposób zgorszenia oraz niepokoju w parafii. Gdy słusznie odmawia się pogrzebu kościelnego, tam też odmawia się i Mszy św. pogrzebowej (kan. 1185 KPK).

Podczas ceremonii pogrzebowych stanowczo należy unikać wygłaszania mów pochwalnych na cześć zmarłego. Ważne szczegóły z jego życia mogą być wspomniane jedynie w kontekście rozważanego Słowa Bożego, jako modlitwy dziękczynienia składanego Bogu. Słowa, które celebrans kieruje do wiernych podczas pogrzebu muszą być zgodne z rzeczywistą sytuacją. Duszpasterz powinien tę sytuację znać i ewentualnie dokładnie poinformować o niej innego kapłana; który będzie przewodniczył obrzędom pogrzebu. Jeżeli jest taki zwyczaj, krewni lub bliscy znajomi zmarłego mogą wygłosić nad grobem słowo pożegnania.

Wskazania dla duszpasterzy Diecezji Siedleckiej w sprawie udzielania sakramentów.

Sakramenty są zasadniczymi elementami życia chrześcijańskiego - znakami oraz środkami wyrażania i umacniania wiary, sprawowania kultu, a także uświęcania człowieka. Właściwe ich udzielanie i przyjmowanie ma wielkie znaczenie dla życia chrześcijańskiego. Dlatego, mając na uwadze dobro Diecezjan w zakresie przygotowania i przeżywania sakramentów oraz sakramentaliów, na mocy kan. 838 § 4, niniejszym przedkładam duszpasterzom wskazania w tej materii. Widzę naglącą potrzebę wyjaśnienia i przybliżenia dwóch kwestii, które często bywają źródłem nieporozumień między wiernymi i duszpasterzami. Pierwsza z nich to przygotowanie do sakramentów, a druga to pojmowanie wspólnoty parafialnej jako podstawowej jednostki, w której i na terenie, której udziela się sakramentów.

W związku z tym polecam duszpasterzom, aby kierowali się następującymi kryteriami.

1. Sakramenty są dla ludzi przygotowanych do ich przyjęcia, a przede wszystkim wykazujących stosowną do swego wieku i stanu wiarę (kan. 843). Przyjęcie sakramentów bez odpowiedniej wiary niesie ze sobą niebezpieczeństwo magicznego ich pojmowania i takiego też korzystania z nich. Dodatkowo dochodzi niebezpieczeństwo traktowania duszpasterza nie jako ojca wspólnoty parafialnej, reprezentującego Chrystusa i Kościół, ale jako urzędnika świadczącego określone usługi (por. Kongregacja ds. Duchowieństwa, instrukcja Kapłan, pasterz i przewodnik wspólnoty parafialnej, nr 22).

2. Nie można udzielać sakramentów osobom, które dobrowolnie i świadomie, a przy tym często w sposób publiczny, odrzucają nauczanie Ewangelii i Kościoła w podstawowych zagadnieniach moralnych lub nie akceptują wspólnoty Kościoła, mającej także wymiar hierarchiczny (zob. kan. 750nn.).

3. W przypadkach, kiedy z prośbą o udzielenie sakramentu przychodzą osoby, które nie spełniają i nie akceptują nauczania Kościoła, należy je wezwać do rewizji swoich przekonań, oferując wszelką pomoc w zrozumieniu i doprowadzeniu do uznania nauki Kościoła. Jeśli nie ma otwartości na tę pomoc, trzeba takim osobom uświadomić, że to nie Kościół odmawia im sakramentów, lecz oni nie spełniają koniecznych warunków do ich godnego i właściwego przyjęcia.

4. Ze szczególnymi przypadkami, na które trzeba zwrócić uwagę, ma się do czynienia wtedy, gdy rodzice proszący o sakrament chrztu dla swego dziecka jednocześnie nie akceptują nauczania Kościoła co do zasad wiary, moralności i chrześcijańskiego charakteru małżeństwa. Gdy rodzice, nie mając przeszkód do zawarcia sakramentalnego małżeństwa, nie czynią tego, pozostając z własnej woli w wolnym związku, trzeba wziąć pod uwagę możliwość odłożenia chrztu ich dziecka (zob. kan. 868 § 1, 2º). Jeśli w takich przypadkach rodzice naturalni odwołują się do roli rodziców chrzestnych – argumentując, że to oni wezmą odpowiedzialność za katolickie wychowanie ich dziecka –wówczas istnieje możliwość dopuszczenia do chrztu pod określonymi warunkami.

Duszpasterz winien więc roztropnie ocenić, czy są spełnione następujące warunki:

1) wyraźne i życzliwe przyzwolenie rodziców naturalnych na religijne wychowanie ich dziecka,

2) bliskość zamieszkania, realny wpływ i gwarancja swobody działania dana w tej dziedzinie chrzestnym,

3) prawdopodobieństwo podjęcia prawdziwej troski ze strony chrzestnych, odznaczających się wysokimi przymiotami moralnymi i żywą wiarą. Podobne warunki musiałyby być spełnione, gdyby odpowiedzialność za katolickie wychowanie dziecka chciała podjąć jego babcia lub dziadek. Powyższe sytuacje należy jednak traktować jako wyjątkowe, ponieważ w praktyce wpływ takich osób na wychowanie bywa bardzo ograniczony. W razie wątpliwości co do oceny sytuacji należy odnieść się do Kurii.

5. Do funkcji chrzestnych mogą być dopuszczone osoby, które przyjęły sakrament bierzmowania i są – jak wskazuje Katechizm Kościoła Katolickiego – „głęboko wierzące, a także zdolne i gotowe służyć pomocą nowo ochrzczonemu na drodze życia chrześcijańskiego" (nr 1255). Nie jest to funkcja świecka, ale religijna. Rodzice dziecka winni, więc do niej prezentować osoby, które spełniają wymogi religijno-moralne. Nie wystarczy tylko to, że należą do rodziny lub są przyjaciółmi.

6. Trzeba zwrócić uwagę na coraz częściej występujący fakt, że młodzi ludzie rozpoczynają wspólne życie na sposób małżeński (niekiedy za przyzwoleniem rodziców), świadomie i dobrowolnie odkładając zawarcie sakramentalnego związku, z różnych drugorzędnych powodów, na „dogodny" dla siebie termin, niekiedy bardzo odległy. Takim osobom należy uświadomić, że tego rodzaju postawą de facto negują katolicką naukę o przygotowaniu do małżeństwa i o czystości przedmałżeńskiej, a żyjąc notorycznie w tym stanie, same w jakiejś mierze wykluczają siebie ze społeczności kościelnej i pozbawiają się prawa do korzystania z sakramentów.

7. Gdy takie osoby wyrażą wolę zawarcia małżeństwa i ochrzczenia dzieci, winny w jakiś sposób okazać skruchę i uznać za błędny swój dotychczasowy sposób postępowania, w środowisku, w którym było znane ich życie niezgodne z nauką Kościoła. Nie chodzi w tym tylko o formalność, ale o rzeczywiste znaki, które objawią się w ich postępowaniu i zostaną dostrzeżone przez wspólnotę kościelną. Jeśli to nastąpi, należy przyjąć te osoby z radością do pełnego uczestnictwa w życiu wspólnoty. Nie należy natomiast stosować form restrykcyjnych jak np. cichy ślub czy ślub bez mszy świętej, chyba że tego domagają się jakieś szczególne okoliczności. Trzeba raczej przygotować nupturientów i wspólnotę do tego, by zaczęli patrzeć inaczej na dotychczasowy sposób swego życia i w dojrzały sposób przyjęli właściwe rozwiązanie. Należy też unikać stosowania presji czy przymusu zmierzającego do formalnego załatwienia sprawy, czyli zawarcia małżeństwa bez przekonania i wewnętrznej wolnej zgody. Tym bardziej, że takie naciski mogą mieć wpływ na ważność sakramentu małżeństwa. Duszpasterz winien mocno podkreślać potrzebę zmiany mentalności takich osób i ewentualnie podjąć stosowne kroki w celu przygotowania ich do właściwego i świadomego podejścia do sakramentu małżeństwa.

8. W związku z rozpoczęciem przygotowania do I Komunii świętej, często okazuje się, że dziecko nie jest ochrzczone. Dziecko i cała jego rodzina powinni być potraktowani z dużą odpowiedzialnością. Tego rodzaju sytuacje wynikają zasadniczo nie z winy dziecka, lecz z zaniedbania i winy rodziców. Oni więc potrzebują pomocy. Proszę, by wszystkie takie przypadki były zgłaszane do Kurii. Zazwyczaj są one świadectwem braku poważnego traktowania stylu i zasad chrześcijańskiego życia przez rodziców. Nie chodzi w żadnym razie o jakieś restrykcje czy represje, lecz o zorganizowaną pomoc takim rodzinom, by dobrze przeżyli katechumenalne przygotowanie swoich dzieci.

9. Jeśli chodzi o sakrament bierzmowania, proszę duszpasterzy i katechetów, by robili wszystko, co w ich mocy w celu przygotowania młodzieży do tego sakramentu. Jeżeli jednak widać obojętność ze strony rodziców i jednocześnie brak dobrej woli ze strony kandydata, to lepiej nie dopuścić do przyjęcia sakramentu, niż przedstawić go wbrew czy mimo jego woli i ze świadomością braku zainteresowania ze strony jego rodziców czy opiekunów (por. kan. 889 § 2).

10. Normalnym i zwyczajnym miejscem udzielania sakramentów jest parafia, na terenie której mieszka dana osoba. Sakramenty bowiem są udzielane we wspólnocie Kościoła konkretyzującego się w lokalnej wspólnocie wierzących. Sakramenty też budują tę wspólnotę. Udzielanie i przyjmowanie sakramentów nie jest sprawą prywatną, lecz dokonuje się w odniesieniu do wspólnoty. Chrzest winien być udzielany dzieciom w sposób uroczysty na wyznaczonych wcześniej liturgiach, aby parafianie, jako wspólnota wiary, mogli przyjąć każdego nowego członka i dzielić radość z jego rodzicami. Podobnie I Komunia św. i bierzmowanie powinny mieć miejsce we własnych parafiach. Dopuszczalne są jedynie uzasadnione wyjątki. Te, w razie nieporozumień, powinny być konsultowane w Kurii. Śluby z zasady winny odbywać się w parafii jednego z nupturientów (kan. 1115; por. Instrukcja Episkopatu Polski o przygotowaniu do zawarcia małżeństwa w Kościele katolickim, 36). Przeprowadzenie rozeznania i zawarcie małżeństwa w innej parafii może być dopuszczone na prośbę nupturientów tylko w wyjątkowych przypadkach, jeśli przemawiają za tym poważne racje. Stosowne upoważnienie dla proboszcza takiej parafii musi być wydane przez ordynariusza miejsca lub proboszcza jednej ze stron (Instrukcja, 38).

11. Prawo do katolickiego pogrzebu ma każdy ochrzczony, który do śmierci wytrwał w wierze i praktyce życia Kościoła. W parafiach, w których jest zwyczaj odprawiania mszy świętej pogrzebowej z obecnością ciała zmarłego w kościele, takie prawo przysługuje wszystkim, którzy uczestniczyli w życiu wspólnoty kościelnej. Jeśli zaś ktoś swoim życiem zaprzeczał przynależności do Kościoła, nie uczestniczył w życiu wspólnoty wiary, dokonał różnego rodzaju jawnych aktów przeciwnych nauczaniu i praktyce Kościoła, to nie powinno się wprowadzać jego ciała do kościoła. Należy, stosownie do okoliczności, odbyć obrzędy pogrzebowe na cmentarzu, natomiast msza święta w intencji tego zmarłego niechaj zostanie odprawiona w kościele bez wnoszenia jego ciała (kan. 1184n.). Niniejsze wskazania nie mają charakteru restrykcyjnego, lecz mają na celu wyjście naprzeciw potrzebie lepszego uświadomienia ludziom wierzącym ich miejsca we wspólnocie Kościoła. Tym wszystkim zaś, którzy nie akceptują w pełni nauczania Kościoła, duszpasterze winni uświadomić, że przyjmowanie sakramentów nie jest ani magiczną koniecznością, ani formalną usługą ze strony Kościoła, którą można nabyć za pieniądze z jakichkolwiek względów bez stosownej postawy życiowej, czy gotowości do jej zmiany. Sakramenty udzielane przez Kościół i we wspólnocie kościelnej są darem, który jest nieodłącznie związany z aktualną, żywą wiarą i prowadzi do ubogacenia życia poszczególnych osób oraz odnajdywania przez nich miejsca we wspólnocie wierzących. Nie mogą więc w zwykłych warunkach być udzielane w oderwaniu od prawdy życiowej, a więc przy braku gotowości dostosowania życia do tego, co te sakramenty oznaczają i co powodują. Inne zasady stosuje Kościół tylko w wyjątkowych sytuacjach, np. w przypadku niebezpieczeństwa śmierci. Proszę Duszpasterzy o poważne potraktowanie tych wskazań i dołożenie wszelkich starań, aby jak najlepiej przygotowywać wiernych do przyjmowania sakramentów, tak by wydawały one prawdziwe owoce chrześcijańskiego życia.

+Zbigniew Kiernikowski Biskup Siedlecki L.dz. 61/2010 Siedlce, dnia 23 stycznia 2010 r.

Katolickie Radio Podlasie jest instytucją Diecezji Siedleckiej, wspomagającą aktywnie posługę ewangelizacyjną Kościoła Katolickiego. Celem Katolickiego Radia Podlasie jest przekazywanie informacji z życia Kościoła Diecezjalnego i powszechnego, z regionu, kraju i ze świata. Poprzez nadawane programy katolickie Radio Podlasie chce kształtowąć chrześcijańską wrażlliwość na problemy człowieka i społeczności ludzkiej, zgodnie z nauką Kościoła Katolickiego. Ważnym elementem formacji duchowej słuchaczy, prowadzonej przez Katolickie Radio Podlasie jest działalność Koła Przyjaciół Katolickiego Radia Podlasie, którego oddziały tworzone są w parafiach. Koło Przyjaciół jest organizacją katolicką w Diecezji Siedleckiej powołaną przez Biskupa Ordynariusza Diecezji Siedleckiej i działającą pod jego nadzorem. Opiekę duchową nad Kołem sprawuje Diecezjalny Asystent wyznaczony przez Biskupa - obecnie jest nim ks. Dariusz Denisiuk.

Do zadań Koła Przyjaciół należy między innymi:

- stwarzanie atmosfery mobilizującej do pracy nad sobą, dążenie do wszechstronnego rozwoju osobowego, kształtowanie osobowości Katolika i Polaka w poczuciu odpowiedzialności za Kościół i Ojczyznę

- rozeznawanie konkretnych potrzeb w najbliższym środowisku, szkole, domu, sąsiedztwie oraz organizowanie pomocy

- stała wspólpraca i włączanie się w akcje prowadzone przez Katolickie Radio Podlasie (źródło: Statut§ 11)

Przynależąc do Koła Przyjaciół:

- będziesz pielgrzymował po sanktuariach Naszego Regionu

- poznasz najciekawsze historie dotyczące rodzinnych stron 

- będziesz mógł kreować wizerunek swojej Parafii i Miejscowości

- spotkasz wyjątkowych ludzi i nie będziesz sam

W każdą środę kapłani z Katolickiego Radia Podlasie sprawują Eucharystię w intencji Przyjaciół Radia. Codziennie polecamy Naszych Przyjaciół w modlitwie : Aniele Pańskim, Koronce do Bożego Miłosierdzia, Różańcu, Modlitwach Wieczornych.

Oddziały parafialne Koła Przyjaciół spotykają się co roku w czercu w Pratulinie z okazji rocznicy założenia Radia. W tym roku była 20 rocznica istnienia naszego Katolickiego Radia Podlasie. Również na wiosnę i na jesieni w Siedlcach odbywają się spotkania Prezesów Koł parafialnych Przyjaciół KRP.

Nasz Parafialny Oddział Koła Przyjaciół Katolickiego Radia Podlasie powstał w.. ..... roku. Inicjatorką.... założenia oddziału był....... Na początku Koło liczyło.... osób. Obecnie nasz oddział liczy...... członków, są to osoby z ....................

MISJA PZC

Kościół to wspólnota, a nie budowla. Tę wspólnotę na terenie parafii tworzą, w sposób szczególny, Parafialne Zespoły Caritas. Gromadzą one ludzi, którzy chcą ofiarować innym swój czas, umiejętności, pieniądze. Wychodzą naprzeciw potrzebom swoich braci w konkretny sposób. Dzięki nim osoby samotne mają z kim porozmawiać, bezdomni odnajdują ciepły kąt, osoby dotknięte trudnymi sytuacjami życiowymi otrzymują wsparcie. Jest to pomoc duchowa i materialna.

Członkom PZC przewodzi ksiądz proboszcz.

Można zapytać: co różni PZC od innej pomocy humanitarnej? – Wolontariuszom PZC przyświeca ewangeliczna inspiracja ich działania. Celem posługi Caritas nie jest tylko podzielenie się chlebem czy posprzątanie starszej osobie mieszkania - jest to coś więcej - uświęcenie drugiego człowieka oraz jego przynależność do Chrystusa. Wolontariusze pomagają osobom bez względu na ich wyznanie, światopogląd, narodowość, rasę i przekonania.

KIM SĄ WOLONTARIUSZE PZC?

Członkami PZC są wolontariusze bezinteresownie poświęcający swój czas, jak również osoby systematycznie wspierające działania PZC poprzez pomoc finansową (często nie mogą oni pomóc w innej formie).

Członkowie zespołu pełnią swoją pracę nieodpłatnie, z pobudek chrześcijańskiej miłości bliźniego.

Wśród członków PZC są osoby będąc już na emeryturze (posiadające ogromne doświadczenie życiowe), osoby aktywne zawodowo oraz młodzież.

Członków PZC możemy podzielić na:

czynnych, którzy angażują się stale w pracę wolontariacką, uczestniczą w spotkaniach organizacyjnych i formacyjnych, troszczą się o funkcjonowanie zespołu i stanowią „rdzeń” PZC;

wspierających, którzy pomagają systematycznie PZC na przykład finansowo lub logistycznie;

sympatyków, którzy okazjonalnie, w miarę swoich możliwości i potrzeby serca, służą tym, co mają: może to być np. właściciel samochodu dostawczego, który w sytuacji, gdy trzeba przewieźć żywność – służy swoim czasem i samochodem.